Αν είστε λογοθεραπευτής, τότε το έργο σας δεν είναι απλώς επαγγελματικό – είναι βαθιά ανθρώπινο. Δεν προσφέρετε μια υπηρεσία με αρχή, μέση και τέλος. Δεν παρέχετε κάτι μετρήσιμο με το κιλό ή το μέτρο. Βοηθάτε ένα παιδί να πει για πρώτη φορά «μαμά» καθαρά. Βοηθάτε έναν έφηβο να διαβάσει χωρίς να νιώθει μειονεκτικά. Βοηθάτε έναν ενήλικα μετά από εγκεφαλικό να ανακτήσει την επικοινωνία του με τον κόσμο. Αυτό δεν είναι απλώς δουλειά. Είναι ζωτική αποστολή.

Κι όμως, πολλοί επαγγελματίες στον χώρο σας δυσκολεύονται να μιλήσουν για αυτό που κάνουν. Από σεμνότητα, από φόβο μήπως φανούν εμπορικοί, από την αγωνία να μη θίξουν ευαίσθητα θέματα. Όμως όταν δεν μιλάτε εσείς για το έργο σας, μιλούν άλλοι – και συχνά χωρίς ακρίβεια, χωρίς συναίσθηση, χωρίς ψυχή. Γι’ αυτό και έχει σημασία να βρείτε τα σωστά λόγια. Όχι για να «πουλήσετε», αλλά για να φωτίσετε αυτό που πραγματικά προσφέρετε.

Το πρώτο βήμα είναι να αφήσετε στην άκρη τους τεχνικούς όρους. Ο κόσμος δεν χρειάζεται να ξέρει τι σημαίνει «αρθρωτική διαταραχή» ή «φωνολογική επίγνωση». Χρειάζεται να καταλάβει τι αλλάζει στη ζωή του παιδιού του όταν δουλεύει μαζί σας. Πείτε ιστορίες — όχι ιατρικές περιγραφές. Περιγράψτε συναισθήματα. Περιγράψτε πρόοδο. Περιγράψτε μικρές νίκες. «Ένα παιδί που φοβόταν να μιλήσει στην τάξη, σήμερα διάβασε όλη την παράγραφο μόνο του. Και χαμογελούσε».

Δεύτερο, μιλήστε στην καρδιά των γονιών. Ο γονιός δεν ενδιαφέρεται μόνο για το πώς θα λυθεί το πρόβλημα. Θέλει να ξέρει ότι θα σταθείτε δίπλα του με κατανόηση, ότι δεν θα τον κρίνετε, ότι δεν είναι “κακός γονιός” επειδή το παιδί του δυσκολεύεται. Το πιο θεραπευτικό πράγμα που μπορείτε να πείτε με τα λόγια ή τη στάση σας είναι: «Δεν είστε μόνοι. Είμαστε μαζί σ’ αυτό.»

Τρίτο, αναδείξτε τις αξίες σας — όχι απλώς τις υπηρεσίες σας. Δεν είστε ένα κέντρο με «προγράμματα». Είστε άνθρωποι που χτίζετε εμπιστοσύνη, σχέσεις, ασφάλεια. Που δίνετε χώρο και χρόνο για να ανθίσει μια φωνή, να σταθεροποιηθεί μια σκέψη, να πάρει μορφή ένα συναίσθημα. Κι αυτό το χτίζετε με υπομονή, με συνέπεια και – κυρίως – με αγάπη για τον άνθρωπο.

Όταν μιλάτε για τη δουλειά σας, να θυμάστε: δεν προσφέρετε 45 λεπτά θεραπείας. Προσφέρετε δυνατότητα επικοινωνίας, αυτοπεποίθηση, ελευθερία έκφρασης. Και αυτό αξίζει να το πείτε. Όχι φωναχτά. Όχι διαφημιστικά. Αλλά με γλώσσα απλή, καθαρή και γεμάτη αλήθεια.

Γιατί δεν πουλάτε απλώς μια υπηρεσία.

Δίνετε φωνή.